Vandaag geen nieuws
Iedere keer als ik, rondom het treinstation, die jongens met een opgewekt hoofd een krantje zie uitdelen, in de hoop daar een abonnee uit te slepen, denk ik toch vaak: 'Agottegot, daar sta je dan met het nieuws van gisteren.'
Ze doen het ook een beetje te passief, vind ik en te amicaal.
'NRCeetje voor u meneer?'
'U meneer' klinkt dan nog best classy, maar bij het verkleinwoord NRCeetje zou ik denken dat ik er mijn reet mee moet afvegen.
In heul vroeger tijden, jongens en meisjes, stonden die knaapjes op houten sinaasappelkistjes en scandeerden richting de menigte een nieuwswaardig feit, te lezen in hun krant.
Komt dat zien, komt dat zien! Dat idee.
Dat viel op!
Nu is dat kistje wel een beetje achterhaald maar het omroepen van een opmerkelijk krantenbericht op straat zou nog best kunnen werken. Trekt in elk geval meer aandacht dan zo'n quasi intellectuele student die 'NRCeetjuh meneer?' brabbelt en volgens mij 'krijg de tyfus' mompelt als je dat met diezelfde desinteresse afwijst.
Het nieuws staat al lang niet meer in de krant, helaas.
Het is overal, altijd gratis te verkrijgen, alleen als je je aangetrokken voelt tot een bepaalde toon van berichtgeving kan je bij een papieren variant aardig terecht, hoewel dat online natuurlijk ook steeds sterker aan het groeien is. Maar dan houdt het gratis meestal ook automatisch op, best raar.
Het typische rechtse geluid dat WNL of Powned zou brengen is veel meer gestoeld op image dan daadwerkelijk meer bijtend of vanuit een liberalistisch standpunt. Ze brengen hetzelfde geneuzel als wat de NPO en de NOS je voorschotelt
'Kamervoorzitter Arib maant de Kamer tot zorgvuldigheid in woordkeuze.'
Er komt wel eens een columnist aan tafel zitten die even stevig van zich afblaft, maar dat is slechts een mening. Niet Het Nieuws vanuit een ander invalshoek.
Ik heb jarenlang de ochtendkrant bezorgd bij de mensheid in Deventer en ik verbeeldde me geregeld dat ik toch de held van de dag was : voor dag en dauw, door regen, sneeuw, storm en soms sneeuwstorm bikkelde ik mijzelf op de fiets naar mijn trouwe abonnees om hen het genoegen van een krantje bij het ontbijt te verschaffen. Those where the days ..
Je ziet ze al lang niet meer zo veel meer op straat als vroeger, die gastjes met die grote zware fietstassen.
Tegen de tijd dat de krant bezorgd is is het oud nieuws en dat heeft toch wel wat treurigs.
Zou de krant voorbij zijn?
Als ik 'em nu nog wel eens, sporadisch open sla dan valt mijn oog op de een of andere manier altijd op die berichtjes waarbij mijn wenkbrauwen gaan fronsen.
Dan lees je zoiets:' Man vind oude munt in schuurtje ' of' Post bezorgt ansichtkaart na dertig jaar ' en dan denk ik: Hoe komt zoiets nou in de krant?
Ik bedoel, als ik in de brievenbus een kaartje vind die tante Ada in 1980 naar me had verstuurt dan zou ik dat lollig vinden maar daar niet acuut de krant voor bellen.
'NPO radio 1 stopt na 70 Jaar met drie piepjes'
Ja mensen het is definitief voorbij.
In 2001 wilden men ook al van de piepjes af maar stuitte op zoveel weerstand dat ze het nog even hebben gelaten. Reden om het nu toch te doen is omdat men niet meer analoog radio luistert, maar via internet en dat heeft automatisch een vertraging. En het nut van die piepjes was juist om het exacte begin van een nieuw uur aan te geven.
Ik zie hem al staan, de student op het sinaasappelkistje: 'GEEN PIEPJES MEER BIJ RADIO 1!
Als ik de krant zou zijn, za' k maar zeggen, dan lag er regelmatig een briefje op de mat van mijn abonnees : vandaag geen nieuws.
Reageren?