Rare mensen
Rare mensen moet je laten praten.
Als er nou iets is dat een verschil aanwijst in mijn opvatting nu, in vergelijking met mijn denkbeelden toen, la'we zeggen, tien, vijftien jaar geleden, dan is het dat wel: Rare mensen moet je laten praten.
Volgens mij zijn wij a mass geneigd om ons te omringen met gelijkgestemden. Beetje dezelfde politieke voorkeur, denkwijzen over tal van onderwerpen en ongeveer dezelfde hoibies (dingen die je graag doet, waarbij je heel blij 'hoi, hoi, hoi' roept, ookwel hobby"s genoemd). Kortom: zo'n verzameling gemeenschappelijkheden die haast automatisch bepalen of je te maken hebt met een potientiele vriend of een potentiele vijand.
En da's logisch natuurlijk want we willen ons veilig kunnen voelen, geborgen en verzekerd van steun en troost in bange dagen. Dat kan alleen bij mensen met wie je in zekere zin op dezelfde golflengte zit. We worden liever bevestigd in ons eigen gelijk dan tegengesproken en bestookt met argumenten die er haaks op staan.
Ik was er vreuger tamelijk hardnekkig in.
Onaangenaam kortzichtig misschien zelfs.
'Je hoorde erbij of je hoorde er niet bij', was zo'n beetje mijn credo en als je mijn grappen, grollen, dwaas- en wijsheden niet deelde kon je eigenlijk beter opzoutuhhhh. Kwas niet bepaald geinteresseerd in andere uitgangspunten of invalshoeken. Sterker nog: de blauwe inkt droop dreigend van de stempelplaatje waarmee ik de tekst "levensgevaarlijke idioot" op je voorhoofd kon drukken.
In families zie je dat ook veel (althans in de mijne).
Er is altijd wel een lijpe oom of tante die rechtstreeks ingaat tegen het leidende buikgevoel van de rest van de roedel, wat dan uiteindelijk en bij voorkeur, tijdens verjaardagen (drank in de man) uitmondde in weurden die we hier maar niet zullen herhalen, za'k maar zeggen.
Maar zo verzamel je ongemerkt een blik ja-knikkers om je heen. Veiligheid voorop. Rare mensen worden beetje bij beetje richting het ravijn geduwd.
Nou is dat op het niveau van familie, vrienden en kennissen niet zo'n heel gevaarlijke ontwikkeling, hooguit wat onaardig en kortzichtig. Maar je ziet 't ook steeds meer op groter schaal gebeuren, bij de machthebbers bijvoorbeeld. Neem voormalige President of de Joenijted Steets. Die mag niet meer op Twitter of Facebook, omdat ie een raar mens is en steeds raardere dingen ging zeggen. De halve wereld reageerde daar nogal enthousiast over, maar rare mensen verdwijnen niet als je hun speelgoed afpakt. Daarmee stopt het potentiele gevaar niet. Het zal juist een kolfje naar de hand zijn van complotdenkers en andere rare mensen die nog harder kunnen roepen dat men hier monddood wordt gemaakt en dat de elite (wie dat ook moge zijn) smerig, doortrapt en frauduleus is.
Het gevaar van het vermorzelen en doodzwijgen van dit soort rare mensen is dat er altijd een extremere vorm uit ontstaat dat terug komt. Met grotere gevolgen op stapel. Ook rare mensen moet je de ruimte geven.
Al was 't maar om ze keer op keer op hun muil te zien gaan waneer ze aan de haal gaan met cijfers, feiten en wetten. Niet wegdraaien, maar licht uit, spot aan, zou ik zeggen.
En da's alleen nog maar daar!
Hier kunnen we er ook wat van!
Baudet en Wilders, Lange Frans en Ossebaard en al die figuren die ik niet bij naam ken, lijken hartstochtelijk klaar te komen op angst, wantrouwen en achterdocht, onderwijl ze fantaseren over een boreale wereld zonder, en dat is misschien nog wel het ergste, babybloeddrinkende pedofielen.
Wat doen wij met ze?
Wij jagen ze de ongrijpbare online wereld in en youtube op.
En af. En op.
Onze demissionaire minister-president Rutte noemt ze Wappies tijdens een publiek te volgen debat in de Tweede Kamer en geen enkele krant of actualiteitenprogramma gaat daar tegenin. Welnee: uit beelden blijkt overduidelijk dat dit inderdaad bijzonder rare mensen zijn.
Er even los van of het juist is of niet: we worden door een bepaald journalistiek denkpatroon heen gejaagd.
EveWaarom hebben wij in Nederland geen journaals of actualiteitenprogramma's die andere geluiden laat horen, ookal zijn ze niet gebasseerd op de feiten zoals ze hebben plaatsgevonden? Je kunt immers feiten op verschillende manier belichten, zoals Fox News in Amerika dijwijls lijnrecht tegenover CNN staat met berichtgeving over dezelfde gebeurtenissen. Pick a side.
Met de komst van de commerciele televisie hoopte ik destijds op andere zienswijzen, maar of je nou vier, een of zes kijkt: ze brengen allemaal hetzelfde, op praktisch dezelfde manier, voorzien van hetzelfde type commentaar. "Het zijn rare mensen, we weten 't, maar ga maar lekker slapen en morgen gezond weer op."
Waarom trekken we niet heel NPO 3 leeg (de zeldzame pareltjes die het heeft kunnen moeiteloos door naar NPO 2 of 1) en dan gebruiken we die ruimte voor de probeersels van aspirante omroepen en voor de mensen die als enige wel weten hoe het zit. Uiteraard alles binnen de grondwettelijke kaders, dus niet gaan oproepen tot en aanzetten tot, maar verder vrij in het spuien van hun vrije woord. Dat kan nog heel boeiende televee opleveren, vermoed ik zo. En dan kan ieder weldenkend of raar mens voor zichzelf uit maken wie raar of weldenkend in het leven staat. Als dit zo'n democratie is, als ons geleerd is dat dit is, pleit ik voor meer ruimte voor andersdenkenden. NPO Andersdenkenden.
Ik denk dat je ze een beetje moet zien als die lijpe oom die tegen het mainstream buikgevoel van de roedel ingaat, die stomdronken (of nog niet eens) van alles roeptoetert, maar die je ook weer niet alleen naar huis laat rijden.
En wat als dat volk aan de macht komt en de overhand krijgt in ons 1 koekje bij de koffie - en - niet ongevraagd langskomen-landje?
Wat dan?
Ja, wat dan?
Dan zijn wij die rare mensen geworden die weer door anderen richting het randje van het ravijn worden geschoven. Natuurlijke selectie, zou Maurice de Hond zeggen.
Och ja, die..
Da's ook al zo'n rare.
