Leed dat date heet
Ik moet het toch even kwijt.
Ja sorry, ik wil uw dag niet verzieken maar het teen en tander moet effe van mijn hart. Omdat ik er gewoon niet over uit kan, en zoals eerdere stukken van mij hier op deze website hebben bewezen; zodra u het weet, ben ik er van af.
Trouwens, laatst vroeg iemand mij of ik niet beter een dagboek bij kon houden, maar dat vind ik zo onpersoonlijk.
Afijn, zit! Luistert! En huivert!
Nou had ik van de week een date.
Nee meneer, eentje met de kleren aan.
Gewoon zo'n eerste kennismaking, met een kop koffie, wandelingetje, babbeltje. Nou ja vraag maar aan andere singles hoe dat gaat.
We hadden drie weken zo'n beetje online contact gehad en later via Wassep, en al snel bleek dat wij, in elk geval virtueel, volslagen voor mekaar gemaakt werden. Om niet te zeggen : geboren! Dis koet bie een match meet from heffen!
Al vroeg ik me wel eens af of je een beetje met hem kon lachen, want we hadden enigszins serieuze gesprekken.
Mooi koppie, prima gebouwd, meer huismus dan feestbeest, geïnteresseerd in spiritualiteit, open en eerlijk; nou wat de hel kon ik nog meer verlangen.
Enigszins misselijk van de spanning reis ik naar mijn date en dan is dat moment daar : de begroeting.
Dat is een alles of niks -moment. In die eerste seconden moet er intern iets gaan wankelen ten positieve. Het pijltje moet overwegend naar de plus-kant hevelen. Mijn hoofd moet wat tollen en mijn huid lichtelijk kippenvel vertonen.
En zo zijn er nog een handjevol beslissende kenmerken dat verraadt: blijven of vluchten.
Maar nu bleven alle alarmbellen uit.
Niets zei: ga! !!! En niets zei : blijf!!!!
Neutrale toestand. Nikszeggend. Blanco. Lauw water. Hm... Nou ja dan maar in gesprek. Waar zit 't hem....
Die ogen waren nog steeds even mooi en hij leek op de foto's die ik van hem gezien had. En inderdaad was ie wat vrouwelijker, iets wat ik uiterst charmant vind.
Wat ik dan minder charming vind en waar ik dus niet zo goed over uit kan is dat ie gelogen heeft over zijn leeftijd. Bleek ie opeens 5 jaar ouder!
Hij nam het allemaal toch niet zo serieus, zei hij, en wat is leeftijd nou eenmaal? Of ben jij ook zo eentje die alleen maar onder de 30 wil, vroeg hij?
Opeens zat ik tegenover een mannetje die ik niet meer herken van de chats. Waarom denkt ie dat? Waarom zou ik het nou zo dramatisch vinden als ie 34 is! Het meest verontrustend was juist het gemak waarmee hij zo mat zei dat ie een beetje gelogen gehad. Tot zover het onderdeel Eerlijk..... Ik vond het geen lekker begin.
Maar om te bewijzen dat ik niet zo'n leeftijdsfetisjist ben bleef ik nog even hangen. Tenslotte hadden we wel meer zaken te bespreken. Hoewel, hij had veel te bespreken want dat bekkie ratelde onverstoorbaar door en er kwamen opvallend weinig vragen terug. Wat toch ook best aardig was geweest.
Eens zien.
Spiritualiteit.
La'we daar eens dieper op ingaan.
Altijd leuk als mensen wat dieper over aardse en hemelse zaken nadenkt. Bovendien had ie al eerder aangegeven niet religieus te zijn dus in theorie konden we best een boompje opzetten. Met spirituelen kun je discussiëren, met gelovigen is dat..... huh? Wat zegt ie nou? Oh. Christelijk. Bidden.... Ok. Naar wie of wat? God. Ah ok. Die in de hemel zijt? Ah. Hm. Niet religieus, nee nee.. Want je bent niet kerkelijk, ja ja... Das anders. Wat zeg je? Oooh je hebt ook een beetje geshopt bij andere religies zoals het jodendom en het boeddhisme? En daar heb je het leukste uitgepikt? En dat noem je dan spiritualiteit? Goh, bijzonder joh.... Maar je staat wel open voor een tegengeluid? Wat gul van je...
Maar over die ogen die ik een paar uur geleden nog zo mooi vond verscheen een doffe waas die hem beschermde van alle tegenargumenten.
Hij was zo gelovig als de hangtieten van de Paus!
"Wat nou spiritueel, wankel monument dat je bent! Burn!! You cocksucking motherfucker, met je openheid en eerlijkheid en met die godvergeten God van je, I see dead people, freak!"
Nee hoor, dat zei ik niet.
Nee dat durf ik niet.
En los daarvan is het ook niet nodig.
Wat is het toch met gelovigen dat ze naar hartelust liegen en de wereld zo anders zien? Dat ze in de volle overtuiging leven dat zij het bij het rechte eind hebben en alles wat afwijkt reddeloos verloren, althans gewoon dom is.
Ik weet het, deze column is veel te lang en ik zou in theorie nog een paar vellen vol kunnen tikken vol kotsende walging en maximale minachting, maar ik hou de eer aan mijzelf.
Dat heb ik trouwens bij die date toen ook vrij snel gedaan.
Reageren?