Het valt niet geheel te ontkennen dat deze website vooral bedoeld is om mezelf het idee te geven dat ik nog prima mee kan, ter eer en meerdere glorie van mijn eigen creatieve brein, za'k maar zeggen. Overigens wel heel leuk dat u af en toe meeleest, begrijp me niet verkeerd! Van harte welkom. Nee, echt!
Maar... la'we nou maar eerlijk zijn en hardop toegeven wat we allemaal al weten: ik ben het einde nabij. In wezen ben ik volledig ten dode opgeschreven. Ik geef het toe: mijn tijd is op! En ik kan wel doen alsof ik nog hip, hop en happening ben, maar nee: de koek is definitief op.
Over twee maanden ben ik 41 en dan kunnen we zeggen dat ik op de helft ben van mijn leven. Ja, ik weet dat het majestueuze 50 het geijkte midden is, maar de kans dat ik de 100 haal lijkt mij nihil...
Tweeentachtig.
Bam! Dat staat!
Het rocks een stuk minder, maar het staat.
Nu ik hardop durf te zeggen dat ik rijp ben voor de sloop, durf ik ook wel te zeggen dat ik het goed vind. Ik snap het ook gewoon niet meer. Wat niet? Dit niet.
Al zeker 6 jaar loop ik als single rond op de markt en hoe meer ik om heen kijk hoe onbekender het aanbod op de uitgestalde kraampjes me voor komt.
Ieder zijn ding natuurlijk, leven en laten leven, wat gij niet wil dat u geschied enzovoort, maar ik kan me niet meer aan de indruk onttrekken dat ik hopeloos ouderwets ben.
Of vastgeroest. Tis maar hoe je het bekijkt, of wie..
Tegen beter weten in (ik durf haast te zeggen dat het onderhand puur uit medelijden is dat er tegen me terug wordt gepraat) gooi ik mezelf op de online singlesmarkt en raak je in gesprek met potentiële kopers.... DENK JE. Maar dan schuiven ze je een huurcontract voor van enkele uren of je bent alleen leuk als derde, vierde, vijfde ERBIJ of je dient uitstekend als tijdelijke vervanging, omdat de originele partner even niet voor handen is.
Ze vragen voor de vorm nog even je naam, hoewel je daarna gewoon 'hey' word genoemd. Heb je dan uiteindelijk uit dat godsgeslagen onmogelijke aanbod kunnen kiezen vragen ze au passant of je nog pillen slikt en lijntjes snuift, zo ja beter, zo niet of je toch nog een adresje weet.
Mocht je heel uitzonderlijk, bijna per ongeluk iemand treffen waarmee de klik en de nodige chemie compatible dreigt te zijn, dan wil deze romantico eerst weten hoe lang die is, wat je er mee kunt, hoe vaak en krijg je opeens nul op je rekest als je niet bereid bent uiterst gedetailleerd te vertellen hoe onnavolgbaar je prestaties in bed zijn. Ze laten zich bijkans liever hermetisch vol spuiten dan dat ze een vers gezet potje munthhee met je drinken.
En dan ben je misschien nog geneigd te denken 'Oh maar dat zijn vast oudere paren die nog lekker gek willen doen of oudere singles', maar dan vergis je je. Jongens van begin twintig of jonger willen al even gek doen. Open relaties zijn doodgewoon en links en rechts een beetje rondwippen eveneens.
"Openminded", "Voor veel in" en "geen gelul, hier die lul" zijn oneliners die ik nogal eens tegenkom.
Ieder z'n... Leven en... Wat gij niet wilt... etcetra, ik zeg het maar nog een keer, en ik ben ook niet altijd even lief (geweest) maar zó ben ik nog nòòit geweest!
Sex als chips, het smaakt mij niet.
Dus ik kan met een gerust hart zeggen dat ik ten dode ben opgeschreven want het komt noooooiiit meer goed.
Stel nou dat mijn waren op zijn, qua Jacobs.
Dat kan best want tenslotte ben ik praktisch op de helft. Een klein handje vol waren zijn er al geweest dus mij hoor je niet klagen. En nou schijnt het zo te zijn dat de mens verschillende levensfases doormaakt en is het daarom best goed mogelijk dat bij elke fase wel iemand past, ook de fases na je veertigste. Klinkt aannemelijk toch? Hoopvol vooral, want dan zou de put met waren nooit de bodem bereiken.
Maar stel tòch dat mijn Jacobs op zijn en ik over een hele poos in mijn kamer met de afstandsbediening verward en kwijlerig probeer het aquarium uit te zetten en er geen flard mooie herinnering meer in mijn hoofd drijft van al de waren in mijn leven, dan hoop ik maar dat dat leven gauw voorbij is.
Je kan je beter goed beseffen hoe mooi het vroeger was dan je nu niet kunnen realiseren hoe erg het is. Denk ik dan.
Het klinkt allemaal wel heel zuur en wrang, ik weet het. Maar écht ten dode opgeschreven ben je eigenlijk pas zonder herinneringen.
Reageren?